and it rained all night

Kiedy kropla kropelkę goni nieustannie, a szarość płynie sekundami i minutami przeważnie, Ty stoisz pod oknem i palisz trzeciego już papierosa. Kiedy ukradkiem zastanawiam się, dlaczego, Ty uśmiechasz się nienawistnie. Tak dzieje się przeważnie. Czasem i często lubię błądzić pomiędzy podświadomą mgłą, a świadomym deszczem rzeczywistości. Tak dzieje się dziś, wczoraj i przerważnie. I znów wydarzyło się coś, czego pragnęłam uniknąć, a mianowicie miesięcznej przerwy w pisaniu. Nawet nie jestem w stanie w pełni wyjaśnić pełnej, jasnej przyczyny - bo co? brak weny? brak czasu? brak tak naprawdę CZEGO? Po cichutku na siebie się złoszczę, ale zaraz mi przejdzie. Ukryć się nie da, że przez miesiąc sporo się wydarzyło, a raczej sporo się do mnie przyczepiło niepotrzebnych stresorów. Próbowałam pokonać je niezwykle mądrą zasadą "Czy masz problem? Tak? A czy masz wpływ na jego rozwiązanie? Tak? To po co się martwisz? * Czy masz problem? Tak? A czy masz wpływ na jego rozwiązanie? Nie? To po co się martwisz? * Czy masz problem? Nie? To po co się martwisz? :)", ale czasami po prostu jest to niewykonalne. Przynajmniej ja czasami po prostu nie potrafię. Ale w pewnym momencie zatrzymałam się, kilka łez z siebie wydusiłam, przemyślałam i jest już lepiej. Nauczyłam się, że muszę przestać być tak ufna, nawet w stosunku do osób, które (jak mnie się wydawało) nigdy nie nadużyją mojego zaufania. Nigdy nie mów nigdy :) A dziś jestem silniejsza o kolejne życiowe doświadczenie, niekoniecznie przyjemne, bo przecież to samo życie! Mimo wszystko czuję się szczęśliwa. And it rained all night and then all day. Za oknem paranoja, a u mnie ciepło w serduszku, bo znalazłam dziś moment, aby tutaj zawitać i przeżyć w świętym spokoju mój ukochany album Thoma Yorke The Eraser. zdecydowanie potrzebuję więcej świętego spokoju. Dla Muzyki i na rozpoczęcie pracy magisterskiej. Temperament i inteligencja emocjonalna a style radzenia sobie ze stresem u młodzieży. Życzę sobie powodzenia :D Pozdrawiam cieplutko Wszystkich! P.S. Marzy mi się podróż koleją transybersyjską. Nie, nie zwariowałam. Mój Mężczyzna twierdzi, że wrócimy do tej kwestii za rok i zobaczymy, jakie będzie moje położenie w tym temacie i czy faktycznie nic się nie zmieni. Ha, a tutaj Go zaskoczę, bo to moje marzenie od.. zawsze. Zwłaszcza, że dobrze wie, jak bardzo kocham pociągi.